Zwężenie szczeki obserwowane jest kiedy żuchwa (dolna szczęka) rozwija się prawidłowo, a górna szczęka nie rośnie na boki. Może być wadą wrodzoną lub wywołaną czynnikami zewnętrznymi (przedwczesna utrata zębów mlecznych, uraz, szkodliwe nawyki). Może być już widoczna u dziecka z uzębieniem mlecznym.

Nasilone zwężenie szczeki powoduje nie tylko znaczne stłoczenia i wady zębowe, ale może także prowadzić do powstania innych wad zgryzu i zakłócać naturalne czynności fizjologiczne. Często przy tego typu wadach występuje zniekształcenie zatok szczękowych i komory nosa, co może być przyczyną częstych infekcji, problemów z oddychaniem. Utrudniona wentylacja powoduje, że pacjent zaczyna oddychać przez usta, przez co dno nosa dodatkowo pozbawione jest pozytywnych bodźców wzrostowych, a żuchwa i język przyjmują nieprawidłową pozycję spoczynkową. Kiedy usta są stale otwarte policzki jeszcze mocniej hamują wzrost szczęki, zęby boczne nadmiernie się wyrzynają, żuchwa często rotuje do tyłu zmieniając rysy twarzy. Silne zwężenie szczęki sprawia, że język nie mieści się w buzi, utrudnia prawidłowe oddychanie i połykanie. Przez stale otwarte usta wyeliminowana jest oczyszczająca rola śliny przyczyniając się do rozwoju zapalenia dziąseł i próchnicy zębów.

Im wcześniej rozpoznana zostanie wada tym łatwiejsze i tańsze będzie leczenie. U pacjentów dorosłych czasem do skorygowania nieprawidłowości potrzebna jest interwencja chirurgiczna.

Dlatego ważne jest jak najszybsze jej rozpoznanie i nie doprowadzenie do nasilenia się w stopniu, który będzie wymagać skojarzonego leczenia ortodontyczno-chirurgicznego. W zależności od wieku, higieny i stopnia nasilenia zwężenia stosowane są: aparaty ruchome i różne odmiany aparatów stałych ( np. Hyrax, aparat Haasa, Quad-Helix, Bi-Helix )